Tintin w kosmosie

Żeby rozładować atmosferę oczekiwania na "Powrót do gwiazdozbioru Oriona" (to już jutro), proponujemy coś lżejszego. Janusz Christa zawsze twierdził, że jedyną szkołą komiksu był dla niego francuski tygodnik "Vaillant". Chodzą jednak słuchy, że rysownik miał też sporą kolekcję "Tintinów" (nie wspominając o "Asteriksach"). Kilka śladów Hergé'go udało nam się znaleźć w "Kajtku i Koku w kosmosie". Nie jest to pierwszy komiks Christy, w którym widać takie inspiracje, ale skoro mamy Kosmiczny Grudzień, od czegoś trzeba zacząć.

Poniższe kadry pochodzą z lutego i marca 1969 r. Tuż przed stripteasem kosmicznej piratki (odcinki 291-292), Kajtek, Koko i Eta przemierzali tereny dzikich Bazinów (odc. 224-265). Pamiętacie w którym albumie Tintin, Baryłka i Lakmus przeżywali podobne przygody? Wszystkie scenki znajdziecie w jednym tomie.

* * *

PS. Wojciech Jama zwrócił nam uwagę, że Hergé pożyczył sobie kondora od Verne'a. Wojtek z pewnością wie co mówi, bo zanim założył Muzeum Dobranocek, był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Juliusza Verne'a. I rzeczywiście, według Wikipedii, inspiracją dla "Świątyni Słońca" (bo o ten tom komiksowej serii Hergé'go chodzi) były aż trzy powieści przygodowe: "Dzieci kapitana Granta" Juliusza Verne'a (1868, scena z kondorem), "Jankes na dworze króla Artura" Marka Twaina (1889, stos i zaćmienie) oraz "Małżonka Słońca" Gastona Leroux (1912, cała reszta). Okazuje się zresztą, że podobieństw "Tintina" do powieści francuskiego ojca SF było dość dużo (tu kilka z nich), chociaż Hergé we wszystkich wywiadach zaprzeczał, jakoby kiedykolwiek czytał Verne'a. Na ten temat dwaj Belgowie napisali 160-stronicową (!) książkę pt. "Tintin chez Jules Verne".

Juliusz Verne "Dzieci kapitana Granta"	"Tintin i Świątynia Słońca" (film, 1969)

Mark Twain	Gaston Leroux	Hergé (album, 1949)	Tomasi/Deligne

I jeszcze raz ta sama verne'owska scenka, tym razem w dobranocce pt. "Złote miasto Inków" z serii "Bolek i Lolek wyruszają w świat" (1968).