Kalendarz 1988

Po sukcesie pierwszego kalendarza z Kajkiem i Kokoszem, Biuro Ruchu Drogowego Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej postanowiło kontynuować tę formę edukacji najmłodszych. Janusz Christa otrzymał kolejne zamówienie i pod koniec 1987 roku w szkołach i księgarniach pojawił się nowy kalendarz. Tym razem akcja komiksu przeniosła się z okolic Mirmiłowa do sześciu różnych epok i sześciu różnych miejsc.


Autor zmienił nieco formułę komiksu, stosując bardzo zabawny chwyt: każda dwuplanszowa historyjka zakończona została puentą, czy raczej morałem w postaci jednej z zasad bezpiecznego zachowania się na drodze. Jednak w wydaniu Egmontu (album "Urodziny Milusia") puenty zostały usunięte, w ich miejsce dorysowane zostały brakujące fragmenty kadrów, np. końskie kopyta. Zabieg ten jest dla nas zupełnie niezrozumiały - w efekcie wersja Egmontu po prostu przestała być śmieszna. W albumie nie ma też żadnej wzmianki, że komiksy z kalendarzy wykonane zostały dla milicji. Dla tych, którzy nie mają wersji oryginalnej, prezentujemy brakujące pueny.


A oto dwa zdjęcia artykułów Jerzego Paciorkowskiego z milicyjnego tygodnika "W służbie narodu". W pierwszym znajduje się zapowiedź kalendarza 1988, natomiast w drugim (wywiad z Januszem Christą pt. "Przygoda z komiksem"), mowa jest również o puzzlach z dwunogim Milusiem i pocztówce. Na fotografii widać oryginał planszy z kalendarza z pustym miejscem na zabawny morał.

W służbie narodu, 23.08.1987	W służbie narodu, 04.10.1987

Pod względem edytorskim kalendarz nie różnił się od tego z roku 1987, miał te same wymiary, kredowy papier i metalową spiralkę. Zachowano także układ plansz, z podziałem na górną część komiksową i dolną przeznaczoną do odcięcia (oczywiście po wykorzystaniu). Nakład, jak podejrzewam, też był zbliżony i wynosił około 200.000 egzemplarzy, chociaż kilka wariantów stopek redakcyjnych może sugerować, że faktycznie był on większy.


Christa chyba lubił ten komiks. Jakiś czas po wydaniu kalendarza na rynek trafiły układanki firmy Trefl ("Księżniczka", "Na dzikim zachodzie" i "Przy ognisku"), na których mogliśmy zobaczyć dwa przerysowane kadry oraz okładkę. Ten ostatni wzór Christa podpisał jako "Sen Koka" (!), ale na szczęście Trefl nie dał się nabrać. W 1991 powstała jeszcze jedna ilustracja, tym razem z borostworami, nawiązująca do ostatniego kadru z kalendarza. Prawdopodobnie także przeznaczona była na puzzle.